ZULKARNEYN KİMDİR

Yeryüzüne Hakim olan Dört Kişi...

Peygamberimiz buyurdu ki;''İsmini duyduğunuz kimselerden yeryüzüne dört kişi mâlik oldu.

 İkisi mümin ikisi kâfir idi. 

Mümin olan ikisi Zülkarneyn ile Süleyman (aleyhisselam) idi.

 Kâfir olan ikisi de Nemrûd ile Buhtunnasar idi. 

Beşinci olarak yeryüzüne benim evlâdımdan biri yâni Mehdî mâlik olacaktır.''

 

ZÜLKARNEYN

ALEYHİSSELÂM

Peygamber ve-

ya velî olduğu bildirilmiştir.

 Hazreti Nuh’un oğlu

Yafes’in soyundandır. Asıl

ismi İskender’dir. Doğuya

ve batıya hükmettiği için, Zül-

karneyn namıyla anılıyor.

İbrahim aleyhisselâm

ile birlikte haccetti.

Onun

elini öpüp duâsını aldı.

Teyzesinin oğlu Haz-

reti Hızır’ı

ordusuna başkomutan tayin etti.

Hazreti

Zülkarneyn,

doğuya ve batıya seferler yaptı.Dünyanın Hakimi oldu.

Resulullah efendimiz;

(Yeryüzüne dört

kişi hakim oldu. ikisi mümin, ikisi de kâfir idi. Mümin olan ikisi, Zülkarneyn ile Süleyman[aleyhimesselam]idi.

Kâfir olan ikisi de, Nemrud ile Buhtunnasar idi. Beşinci olarak

yeryüzüne benim evla-

dımdan biri, yani Mehdî

hakim olacaktır)

buyurdular.

Resulullah Efendimiz; Peygamberliğini ilan edince, Mekkeli müşrikler,

Medine Yahûdilerine

adam gönderip, Resulul-

lah efendimizi imtihan

için, onlardan bilgi istediler.

Medine Yahûdileri,

onlara;

Zülkarneyn’i

sormalarını

tavsiye ettiler.

Sonra da dediler ki:

- Eğer

bilgi verirse, peygamberdir, Ona uyun.

Cevap veremezse, yalancıdır. Ona inanmayın.

Dediler.

Yahûdilerden bu bilgiyi

 öğrenen Mekkeli

müşrikler, Resulullah

efendimize gelip, bu

soruyu sordular.

Resulullah efendimiz,

okuma-yazma bilmezdi. Ona kimseler de ilim öğretmemişti.

Allahü teâlânın kendisine

vasıtalı veya vasıtasız olarak

bildirdiği ya da kalbine ilham ettiği bir ilimle soru soranlara:

Allahü teâlânın

O an inzal buyurduğu, Kehf suresini

okudu. Bu surenin

83-98. ayet-i kerimelerin-

de, Hazreti Zülkarneyn’in

doğuya ve batıya seferleri, bu sırada karşısına çıkan

kavimler ve kâfirlere olan

muamelesi anlatıldı.

Bu vesileyle Müslümanlar da, Hazreti Zülkarneyn

hakkında doğru bilgilere sahip oldular.

Hazreti Zülkarneyn, Allahü teâlâya niyazda bulunup dedi ki:

- Ya Rabbi! Bana tevcih ettiğin bu işte,

Ancak sen yardıma kâdirsin.

Beni hangi ümmetlere gönderdiğini, onlara hangi

asker ve kuvvetle ve nasıl

galip geleceğimi,bana öğret.

 Ya Rabbi! Sen

Rahimsin.

Sen hiç kimseye gücünün yeteceğinden fazlasını yüklemezsin.

Bilâkis sen, kullarına

merhamet edensin.

Bunun üzerine Allahü

teâlâ şöyle buyurdu:

- Sana verdiğim vazi-

feyi yapabilmen için kuv-

vet ihsan ederim.

Göğsünü açarım.

 Seni güçlü kılarım.

Anlayışını açarım. Ko-

nuşmanı güzelleştiririm.

Kulağını açarım, Ta uzakları görür, ta uzaklardaki sesleri işitirsin.Basiretinle herkesin ne düşündüğünü anlar ve tedbir alırsın.İstadiğin herşeyi sana veririm.

Sana heybet veririm, hiçbir kimse sana kötü gözle bakamaz.

Ben sana yardım ederim.

Hiçbir şey sana zarar veremez.

Seni kuvvetlendiririm.

Kalbine de kuvvet

Veririm. Hiçbirşey seni korkutamaz.

 Nur, Karanlık ve aydınlık senin askerin olur.

Nur, önünde yol gösterir. Karanlık,

arkandan seni muhafaza eder.

Allahü teâlâ  Nur ve diğer vasıtaları Zülkarneyn’in emrine verdi.

Ona ilim ve kudret,

 İnsanlar üzerinde tasarruf ve haki-

miyet verdi.

Ayrıca; beyaz

ve siyah olmak üzere iki

sancak ihsan etti.

Karanlık  gecede beyaz

sancağı açınca, heryer aydınlanırdı. Gündüz harp ederken, düşmanların

karanlıkta kalmasını isterse,

 siyah sancağını açar, düşmanlar karanlıkta, kendisi aydınlıkta olurdu.

Çok geçmeden,

Devleti güçlendi.

Allahü teâlânın

emir ve yasaklarını bütün

dünyaya yaymak arzuladı.

Teyzesinin oğlu

Hızır Aleyhisselamı kendisine

vezir, ordusuna komutan  etti.

Allahü teâlânın emriyle,

ordusu ile birlikte, ilk

önce batıya yürüdü.  Sonra doğuya sefer etti. Zaptettiği yerlerde kafirleri  Hak dine davet etti.

İnananlara iltifat ve ikram etti.

inanmayanlarla savaştı.

Asyada bir kavim, Hazreti Zülkar-

neyn’e Yecüc ve Me-

cüc’den flikâyette bulundu.

O kavimle birlikte Ye-

cüc ve Mecüc’ün zararndan korunmak için set yaptı.

 Bu kavim bizim atamız Türkler olabilir.

Hazreti Zülkarneyn

yaptığı savaşların birinde,

bir ülkeyle karşılaştı.

O ülkede yaşayan insanların elinde, dünya serveti namına bir şey

yoktu.

Gıdalarını sebzeden temin ederlerdi. Sebzelerini korumakta çok ih-

timam gösterirlerdi.

 Ayrıca bu insanların hepsi

kendi mezarını kazar.

Ve ibadetlerini mezarda yapardı.

Hazreti Zülkarneyn,

bunların hükümdarlarına:

- Bu hâliniz nedir? Sizdeki bu hâli kimsede görmedim.

- Evet biz altın ve gümüşe değer vermeyiz!

Bunlardan bir miktar, bir kimsenin eline geçerse, bu sefer daha fazlasını isteyecek ve huzuru bozulacak.

Onun için dünyalık için hırsımız yok.

- Bu mezarlar nedir?

Neden bunları kazıyor ve

ibadetlerinizi burada yapıyorsunuz?

-Mezarları görüp de oraya girece¤imizi hatırlayınca,

 her şeyden vazgeçeriz.

- Niçin sadece sebze yiyeceğiniz var?

Hayvan da yetiştirin.

sütünden, etinden istifa-

de edin.

- Bitkilerle geçimimizi

sağlıyoruz.

Zaten boğazdan geçtikten sonra

hiçbirinin tadını alamayız.

Birgün birisi Hazreti

Zülkarneyn’e gelip dedi

ki:

- Bana, iman ve ibadetimi kuvvetlendirecek bir

şey öğretir misiniz?.

Buyurdu ki:

- Hiddetlenip kimseye kızma!

 Zira Şeytanın insana en çok hulûl edebileceği zaman, insanın öfkeli zamanıdır.

 Bunun

için, hiddetini sükûnetle

yenmeye çalış!

Sakın acele etme, zira acele ettiğin zaman, elindekini kaybedersin. Yakın ve uzağına karşı yumuşak

ol.

inatçı, inkârcı ve zâlim

olma!

Hazreti Zülkarneyn,

Allahü teâlânın yardımı

ile doğu, batı, güney ve kuzeydeki bütün ülkeleri fethetti. Buralarda da Allahü teâlânın emir ve yasaklarını yayma vazifesini tamamladıktan sonra, askerlerine izin verdi.

Kendisi de  Allahü

teâlâya ibadet ve itaatle

meşgul oldu.

 Az bir zaman sonra da vefat etti.

Mekke’ye veya Mekke civarında

bir yere defnedildi.

Vasiyetine göre, tabuttan elleri aşağıya doğru sarkıtıldı.

Definden sonra, âlim

olan büyük bir zat, dedi ki:

- İskender-i Zülkarneyn, ölümü ile demek istedi ki:

“Arkamdan gelen

ordular ile doğu ve batıya hakim oldum.

 Hizmetçilerim emrimdeydi.

Dünyanın Hakimi oldum. Hazine dolu saraylarım vardı.

Fakat bu dünya nimetleri, kalıcı

değildir.

Gördüğünüz gibi, mezara eller boş gidiliyor.

Dünya malı, dünyada kalıyor.

 Bunun için, ahirette de faydalı olacak işleri, yapmak gerekir.”